20 نكته در مديريت

1-   در انجام كارها روي شيوه اي خاص تاكيد نكنيد، شايد كسي بتواند از مسير كوتاهتر و بهتري شما را به مقصد برساند.

2-    با فرق گذاشتن بيهوده بين افراد گروه ، انگيزه كاري آنها را از بين نبريد.

3-   سعي كنيد با اصول ساده روانشناسي آشنا شويد.

4-   با شروع به موقع جلسات ، وقت شناسي را عملا به حاضرين بياموزيد.

5-   انتقادپذير باشيد.

6-   در انجام كارها به سه نكته بيش از بقيه نكات توجه كنيد: اعتماد به نفس ، اعتماد به نفس ، اعتماد به نفس .

7-   با بي توجهي ، تلاش و زحمات زير دستان را بي ارزش نكنيد.

8-   با وسواس بيهوده در انتخاب ، زمان را از دست ندهيد و به خاطر داشته باشيد زمان براي شما متوقف نمي شود.

9-   خواسته هاي خود را واضح و روشن بيان كنيد و اطمينان حاصل كنيد كه كارمندان به خوبي از جزئيات وظيفه اي كه به عهده آنان است مطلع هستند.

10-                      در مورد چيزي كه نمي دانيد ، به كسي اطلاعات اشتباه ندهيد و از گفتن نمي دانم ، هراسي نداشته باشيد.

11-                      صبر و حوصله را از مهم ترين اركان موفقيت تلقي كنيد.

12-                      مسئوليت پذير باشيد.

13-                      هنگام دست دادن ، دست افراد را محكم و صميمانه بفشاريد.

14-                      به شايعات بي اساس بي توجه باشيد و در مورد زيردستان از روي دهن بيني قضاوت نكنيد.

15-                      نكات جالب و پند آموزكتابهايي را كه مي خوانيد، در دفتري يادداشت كنيد و در موارد مناسب آنها را به كار ببريد.

16-                      وقتي در مورد موضوعي محرمانه صحبت مي كنيد ، مراقب استراق سمع ديگران باشيد.

17-                      در سلام كردن و ايجاد ارتباط دوستانه پيشقدم باشيد.

18-                      هيچ كس را دست كم نگيريد.

19-                      زماني كه از كسي اشتباهي سرمي زند، با رفتار صحيح و منطقي او را شرمنده كنيد ، نه با توهين و ناسزا.

20-                      مراقب سلامتي خود باشيد و هرگز از ياد مبريد عقل سالم در بدن سالم است.

دل نامه

از وصال تا فصال

راه مرا با خود مي برد، نه اين كه نخواهم اما راه اين بار بيشتر همراهي ام مي كند. باز هم روز موعود ديدار رسيده است . گام برمي دارم . بلند گام برمي دارم . بلند ... بلند ... بلند ... پرچم سبزتان از بلنداي گنبد ، راه را نشانم مي دهد .

ابتداي درب ورودي طبرسي ، صداي نقاره ها به گوشم مي رسد . اشك هاي حلقه زده در چشمانم دودو مي زنند، مي خواهم رهايش كنم بيرون . و كجا بهتر از آستانه ي شماست ؟ يا علي بن موسي الرضا ...

خم مي شوم ، احترام به جا مي آورم. چشمانم به خاك درگهت گره مي خورد . ناخودآگاه سجود كرده و آستانت را مي بوسم .

در دلم غوغايي برپاست . به ياد مي آورم بارها وبارها و بارهايي كه كودكان معصوم دبستانم را براي زيارت به بارگاهت آوردم وتو درآن روز خوش يمن، به نداي دروني من لبيك گفتي و من فهميدم ..... ؛ كاش زودتر از اين ها مي دانستم كه تنها نيستم!

خورشيد من ! اينك من آمده ام ... آمده ام تا خود را در جويبار صلوات زائرانت شست و شو بدهم . آمده ام تا غبار فرشتگان بر سرم ريخته شود و سبك شوم . آن قدر سبك كه پرواز در من رنگ بگيرد.

آه ! چه لحظه ي ملكوتي قدم در بهشت نهاده ام ، اين جا قطعه اي از بهشت است و زائرانت چون فرشتگان با چادرهايي سپيد و گلگون آماده ي ركوع وسجودند . بايد عجله كنم ، خود را به صفوف رسانده و با نداي قد قامت الصلواة مكبر ، با نيت نماز مغرب به درگاهت مي شتابم و....

آه انيس النفوس !حال مي دانم كه آغوشت چقدر بزرگ است . در صحن ها قدم مي زنم . به تو مي انديشم . به تو كه سفرنامه ات نه آغاز دارد و نه پايان . به تو كه در ادامه ي راه كربلا گام برداشتي، به تو كه با آمدنت به اين سرزمين ، نور و عشق و عشق و عشق را به ارمغان آوردي ، عشقي كه در دل نياكان من كاشتي و آن روز ...

به آن روز مي انديشم . به آن روز كه مامون ملعون ناميمون ، تشييع پيكر پاكت را ممنوع كرده و خلق را از آن فيض محروم نمود. به آن روز مي انديشم . به آن روز كه نياكان من، اهالي محله ي شرافت يافته ي ديوار به ديوار اين حريم حرم پاك (اهالي نوغان ) ، به يمن آن عشق جوانه زده در دلشان، به سويت شتافتند . آن روز زنان مهر خود از شوي خريدند، مردان مهر زجان بريدند ودر پي پيكرت سراسيمه دويدند. آن چنان كه در ازدحام تشييع ، خراسان وسيع ، فرشتگان را تنگ شد و حتي سنگ به ناله درآمد. و اينك اين منم ....

 و اينك اين منم . قطره اي از آن سيل خروشان عشق كه سربر درگاه كبريايي ات گذاشته و دست نياز به دامان عنايت خدايي ات دراز كرده ام . اي كهكشان غريب ، مي دانم اگر كسي بخواهد درب بزرگي را بكوبد ، بايد دردي بزرگ داشته باشد . اما آقاي من ... من دردي بزرگ ندارم... من مريض ندارم .... من ... من مي دانم تو آن امام رئوفي كه شتر از قربانگاه به تو پناه مي آورد و آهو به سوي تو راه مي يابد. من نه به مظلومي شترم و نه به بي گناهي آهو ، اما از بيكران كرمت آگاهم و باور دارم كه گفته اند :

به نا اميدي از اين در مرو ، اميد اينجاست

 زياده از عدد قفل ، كليد اينجاست

مي دانم آغوشت بزرگ است آقا..... مي دانم .... مي دانم كه از ضيافت نگاه مهربانت ، هيچ كس تهيدست باز نمي گردد....... من آمده ام و مي خواهم يك لحظه مرا نگاه كني تا خورشيد شوم . اي عشق من ! زمان در پرتوي رنگين گنبدت رنگ مي بازد و من اكنون در زمان گمشده ام . از ماذنه بانگ الله اكبر آسمان را تازه مي كند و همه ي صحن ها پر از هياهوي اشتياق زائراني مي شود كه در جست و جوي جايي براي ايستادنند. آه زمان ديدار به پايان رسيد ، چه زود گذشت فاصله ي وصال تا فصال ، انگار دقايقي پيش بود كه وارد حرم شده و نماز مغرب بجا آوردم و حال .....وقت آن است كه وضوي اشك بگيرم و دو ركعت نماز صبح بجا آورم .

 در دلم يك ستاره در حال حكاكي ست ؛ در قحط سالي محبت ، بارگاه رضاست كه دروازه ي مهرباني و رافت است .

اهم تجربيات

داشتن تابلوهايي براي هر طرح كه در مدرسه اجرا مي شود.

مثلا ما امسال در آموزشگاه خود چند طرح موفق داشتيم كه به هركدام تابلويي اختصاص داده بوديم.

1-   همه ي ما به عشق نياز داريم . طرح لحظه ها در لحظه ها  

تابلويي براي لحظه هاي ماندگار اردوها – عكس ها يي كه در اردو گرفته مي شود روي اين تابلو به صورت گرافيكي نصب مي كنيم . ( گاه عكسهايي نصب مي شود كه در لحظاتي گرفته شده كه دانش آموزان در جريان عكس گرفتن نبوده و برايشان جذابيت خاصي دارد )

2-   پلي براي ارتباط

تابلويي براي ارتباط دانش آموزان و مسئولين آموزشگاه با اولياء – جملاتي كه دانش آموزان در مورد اوليا نوشته و در صندوق قاصدك انداخته اند، نقاشي هايي كه با موضوع باشما هستم پدر و مادر گرامي ، كارت تبريك هاي روز خانواده و يا سخناني كه لازم است اوليا بشنوند در اين تابلو نصب مي شود و همچنين اطلاعات مهم با عنوان :  دوست دارم شما نيز بداني.....

3-   ايستگاه تفكر

ايستگاهي در ايستگاه پله ها ، تابلويي براي نوشتن جملات زيبا از سوي خود دانش آموزان در مورد مناسبت ها – گفته هاي بزرگان – جملات پرمعنا – جملات ادبي هنري و .... البته جملات  و مطالب اول توسط معاون پرورشي بررسي در صورت لازم ويرايش شده و بعد نصب مي شود كه اين مطالب نيز هر هفته تعويض مي گردد.

4-   اخبار كاغذي

نوشتن اخبار مدرسه براي دانش آموزان مثل : زمان ثبت نام و شركت در مسابقات قرآن – نماز – نهج البلاغه – انشاء – نقاشي – مقاله – روزنامه ديواري – دلنوشته – پيام كوتاه و..... ، اعلام نتايج مسابقات ، نصب اسامي برندگان ، كلاس هاي فوق برنامه و ....

5-   طرح باهم بخوانيم

اختصاص يك كمد كتابخانه براي اوليا ، قرار دادن كتابهايي مناسب جهت امانت به اولياي دانش آموزان  جهت ارتقاي فرهنگ مطالعه و ارتقاي سطح فرهنگي اوليا

6-   سفر با قطار شايستگان

عكس دانش آموزان شايسته هر كلاس در واگن مختص كلاس خودشان نصب خواهد شد – به علت ظرفيت هر واگن هر 2 هفته يك بار سرنشينان عوض خواهند شد .

7-   با تو هستم دختر آيينه ....

نصب آيينه هاي قدي در مكان هايي مناسب در سالن هاي آموزشگاه ، نوشتن جمله ي : با تو هستم دختر آيينه .... در جايي مناسب روي آيينه و نوشتن جملاتي زيبا در زير جمله ي قبلي – كه اين جمله دوم ابتداي هر هفته و گاه بنا به مناسبتها هفته اي 2 بار عوض خواهد شد .مثلا براي جمله دوم مي توانيم بنويسيم :

........ توزيباترين فرشته اي پس بالهايت را باز كن و اوج بگير .

....... حجابت را تحسين مي كنم ؛ زيبايي ات را دوچندان نموده است .

...... بخند ! حيف نيست چشمان قشنگت پشت گره ابروها بماند و ديده نشود!

بند كفش

كيفش را روي دوش انداخت ، جلوي آيينه ايستاد . چادر سياهي كه بي بي برايش دوخته بو او را برازنده تر كرده بود انگار ديگه يك دختر 8 ساله نبود.

چادرش را درست كرد ، مطمئن شد كه حجابش مثل بي بي ست ، لبخندي زد نفس عميقي كشيد به مرواريد داخل آيينه گفت : اي بلا ! تو موفق ميشي از الان برو ساك مسافرتت رو ببند زائر امام!

به راه افتاد تمام طول راه متن هاي كتاب مسابقه در جلوي چشمش نمايش مي دادند همه را حفظ بود .

با اينكه هوا سرد بود اما هيچ حس سردي نداشت . تمام ذهنش در گير مسابقه احكام بود . به بي بي قول داده بود كه حتما نفر دوم شود . جايزه نفر دوم هزينه سفر زيارتي به مشهد مقدس بود .

مسجد امام تقي (ع) 3 ميلان بالاتر از منزلشان بود . به درب مسجد كه رسيد ايستاد نفس عميقي كشيد بسم الله الرحمن الرحيم گفت . به موقع رسيده بود بقيه شركت كنندگان نيز در حال ورود به مسجد بودند .

آقاي جماعت دم در ايستاده بود . از دور اداي احترام كرد . خم شد تا بند كفش هايش را باز كند اما ........او كفش نپوشيده بود.

اسرارآمیز ترین مناطق جهان

تعداد زیادی از کارشناسان مشهور اظهار می‌کنند که احتمالا مکانهای اسرارآمیز در سرتاسر جهان که به کمک تکنولوژی و دانش پیشرفته ایجاد شدند (شاید پیشرفته‌تر از زمان ما) تحت نفوذ و سیطره تمدنهای گمشده بودند.
برخی هم عقیده دارند که هیچ تمدن بسیار پیشرفتهای تا به حال روی زمین وجود نداشته و تمام علوم عالی از انسان‌های فضایی زمان باستان که از آسمان به زمین آمده بودند به ارث رسیده است.
اما اکثر دانشمندان با هیچ کدام از این نظرات فوق موافق نبوده و سعی در تشریح رازهای باستانی مربوط به آیین و مذاهب روی کره زمین دارند.

در این متن سه مکان را به عنوان مرموزترین مناطق جهان به شما معرفی می‌کنیم، البته مکانهای مرموز بیشتری در سراسر زمین وجود دارند که ذهن ما را تسخیر کرده اند؛ چراکه انگار از جهان دیگری آمده اند!

 استون هنج

آیا کسی وجود دارد که تا بحال در مورد استون هنج چیزی نشنیده باشد؟ استون هنج یکی از معروف‌ترین مکانهای اسرارآمیز جهان به شمار می‌آید. این مجسمه‌های غول پیکر سنگی چه ویژگی‌هایی دارند؟ چرا این مکان باعث ایجاد بحث و جدلهای فراوان در جامعه علمی‌ شده؟

استون هنج بنای تاریخی سنگی که در سالسبری انگلستان جنوبی واقع شده عمدتا دربرگیرنده 30 سنگ قائم می‌شود (یا سارسن‌ها، که هر کدام بیشتر از 10 فوت ارتفاع و 45 تن وزن دارند) این سارسن‌ها با 30 نعل درگاه که به صورت افقی و تخت رویشان قرار دارند تشکیل یک دایره متصل را داده‌اند. در داخل این دایره نیز چرخه‌ا‌ی مشابه تشکیل شده است و آنها هم به سبک دیرک و نعل درگاه ساخته شده‌اند.

شاید بگویید بناهای تاریخی بزرگ خیلی زیادی روی کره زمین وجود دارد که بعضی از آنها از استون هنج جذاب تر هستند! پس چه جیز خاصی در این غولهای سنگی نهفته است؟

برای تمام این سئوالهای پاسخهای دقیقی وجود ندارد.

کاربردشان چه بوده؟ یک رصدخانه ستاره شناسی، مکان مذهبی و آیینی یا چیزی ماوراء طبیعی؟ چه کسی آن را ساخته و چگونه؟

بعضی افراد گفته اند که دروییدها (کاهنان مذهب سلتی) این بنا را ساخته اند، اما واقعا ما چیز زیادی از این بنا نمی‌دانیم.
باستان شناسان تاریخ ساخت آن را بین 5000 تا 3000 سال پیش ذکر کرده اند، پس این بنا حتی قبل از استفاده کردن نوع بشر از ابزارهای فلزی ساخته شده بود.

حال بدون در نظر گرفتن اینکه چه کسی استون هنج را ساخته، واضح است که هزاران نفر در طراحی و به وجود آوردن آن سهیم بوده اند. فقط کشاندن چنین سنگهای عظیمی ‌از مارلبورگ (30 کیلومتری جنوب استون هنج)  کاری بس عظیم و بزرگ است. و چگونه امکان دارد چنین سنگهایی برپا شده باشند؟!

این کار یک شاهکار جالب مهندسی محسوب می‌شود و افسانه‌های بسیاری هست که قدرت و توانایی را منعکس می‌کند تا توضیح دهد چگونه انسانهای اولیه این سنگهای سنگین را حمل و جابجا کرده‌اند!
حتی در خلال افسانه‌های آرتور از استون هنج نام برده شده و اسم فردی به نام مرلین به عنوان معمار ذکر شده است.

جالبترین موضوع این است که استون هنج در جهات نقاط انقلاب و اعتدالی ستاره شناسی قرار گرفته و زمان طلوع خورشید در خط افق نور خورشید به طور کامل بین فواصل خرسنگ‌ها ظاهر می‌شود.

بی شک چنین چیزی تصادفی نیست و شاید با داستانهای مربوط به سرآغاز و مبدا این مکانهای مرموز ارتباط داشته باشد.

خطوط نازکا

خطوط نازکا فوق‌العاده‌ترین گروه جئوگلیپس‌ها (geoglyps) در جهان هستند. آنها در بیابان نازکا بین شهرهای نازکا و پامپا روی پامپاس دی جوناما در پرو واقع شده اند.

در سطح شنهای بیابان پامپا در حدود 300 شکل ساخته شده از خطهای مستقیم حک شده که شامل فرمهای هندسی و تصاویر حیوانات و پرندگان و شکلهای دیگر بوده و تنها از آسمان و بالا به وضوح قابل رویت هستند.
3 نکته مرموز در نازکا پلاتیو قابل بررسی است:

1. خطوط مستقیم با کیلومترها فاصله در تمام مسیرها در بخشهایی از پامپاس یکدیگر را قطع می‌کنند.
2. تعداد زیادی از فرم این خطها به صورت شکلهای هندسی است: مثل زاویه‌ها (کنج‌ها)، مثلث‌ها، شکل‌های خوشه ای، مارپیچ‌ها، مربع‌ها، خطوط مواج و غیره.

3. تعداد زیادی از خطوط نیز به شکل حیوانات درآمده اند.

 با بررسی نقشه خطوط نازکا موضوعات زیر مطرح می‌شود:

 
طبق باور مردم جئوگلیپس‌ها را گروهی از افراد به اسم نازکا ساخته اند، اما چرا و چگونه آنها این شگفتی‌های جهان را خلق کردند که اصلا قابل توضیح و تشریح کردن نیستند؟

از وقتیکه مشخص شد خطوط نازکا به جز از یک جایگاه بالاتر قابل رویت نیستند، فرض می‌شود که مردم نازکا هرگز نتوانسته اند حاصل کارشان را از جایگاه بالاتر ببینند!

بنابراین فرضیه‌ها و تصورات خیلی زیادی در مورد توانایی‌های سازندگان و انگیزه‌های آنان وجود دارد.
 

 آیا امکان دارد جئوگلیپس‌ها تمثال‌های خدایان حیوانی یا طرح‌های صورتهای فلکلی باشند؟
آنها راه و مسیر بوده اند یا عقربه‌های نجومی ‌و یا حتی شاید یک نقشه خیلی عظیم؟
اگر مردمی‌که 2000 سال پیش اینجا زندگی می‌کردند فقط از تکنولوژی ساده ای بهره مند بودند، چگونه برای ساختن چنین شکلهای دقیقی برنامه ریزی کرده اند؟ آیا از یک نقشه پیروی کرده اند؟ اگر اینگونه بود چه کسی آن را ترتیب داده؟ و بالاخر در ظاهر تمام اینها به دنیای ماورایی تعلق دارند.

به منظور معرفی کردن خطوط نازکا، که با جابجا کردن صخره‌های بیابان برای نشان دادن سطح زیرین شنهای صورتی کمرنگ ساخته شده اند، بازدید کننده‌ها اغلب توضیحاتی تخیلی ارائه می‌دهند: از باندهای پرواز برای سفینه‌های فضایی تا راه‌هایی برای قهرمانان المپیک، از اُپ آرت (هنر بصری) تا پاپ آرت، و در نهایت تا رصدخانه‌های ستاره شناسی...
 جزیره ایستر

 جزیره ایستر (راپانویی در زبان بومی) مستعمره کشور شیلی و در جنوب شرقی اقیانوس آرام قرار دارد. راپانویی جزیره ای کوچک، پر از پستی و بلندی و اکنون بدون درخت از منشا آتشفشانی می‌باشد. این جزیره غیرعادی‌ترین منطقه دورافتاده جهان خوانده شده، اما چیزهای دیگری هم هست که این مکان را از مکانهای دیگر روی کره زمین مجزا می‌سازد.
در این جزیره صدهای مجسمه خرسنگی به شکل انسان وجود دراد که موآی نام دارند.
 

اغلب مو آی‌ها از خاکسترهای آتشفشانی و فشرده شده متراکم و خاص تراشیده شده اند. بزرگترینشان وزنی بالغ بر 165 تن را داراست و ارتفاعش به 220 متر می‌رسد. برخی از مو آی‌های عمودی (ایستاده) تا گردن در زیر خاک پنهان شده اند.
این سازه بسیار عظیم که در جزیره ای کاملا بایر و خشک (فقط با مقدار کمی ‌سبزه) وجود دارند به سرعت و در نگاه اول ذهن‌ها را تسخیر می‌کند. واقعا چگونه چنین چیزی امکان دارد؟ چه کسانی این تندیسها را ساخته و دلیلشان از خلق آنها چه بوده؟

  بعضی از داشنمندان می‌گویند ساکنان جزیره ایستر یعنی راپانویی از پلی نزی آمده بودند. اما شباهتهای این مجسمه‌ها به مجسمه‌های سنگی هندی اطراف دریاچه تیتیکاکا در جنوب آمریکا جالب و درخور توجه است آیا این تشابه تصادفی بوده؟ متخصصین قادر نیستند به طور دقیقی کاربرد مجسمه‌های مو آی را توضیح دهند. بعضی از آنها اعتقاد دارند که این مجسمه‌ها هم  نماد  قدرت و هم مذهب و سیاست بوده اند.

 یکی از بزرگترین اسرار جزیره ایستر در مورد این بود که این سنگها چگونه از معدن سنگ تا صفه‌هایشان یا ahus (گاهی فاصله ای بیشتر از 20 یا 25 کیلومتر) منتقل می‌شدند؟

طبق افسانه راپانویی موآی خودش از معدن سنگ راه می‌افتاده! بعضی نیز این مجسمه‌ها را به مراسم آیینی نسبت می‌دهند.
آیا همین موضوع باعث شده تا سختیهای ذاتی را برای جابجا کردن اینها متقبل شوند؟
آیا کسانی با فرض اینکه نباید زحمت جابجا کردن سنگها را به خود بدهند در معدنها می‌ماندند؟
یا شاید افراد جزیره ایستر از قدرتهای ماورایی کمک می‌گرفتند و با توانایی فوق طبیعی آنها را تراشیده و سپس موآی‌ها را حرکت می‌دادند؟ 

  جزیره ایستر بیشتر به نام‌های ته- پیتو- او- ته- هنا به معنی «داستان جهان» و ماتا-کی-ته- رانی به معنی «چشمانی نظاره گر به بهشت» مشهور است. 

این نامهای باستانی و جزئیات بسیار زیاد اسطوره ای به احتمالاتی اشاره دارند مبنی بر اینکه این جزیره دورافتاده شاید قبلا هم یک شاخص جغرافیایی و هم رصد خانه ستاره شناسی تمدنی فراموش شده اما بسیار قدیمی‌ بوده است.

اين مطلبم نيز در مجله رشد آموزش ابتدايي مهر ماه 1392 ص 27 به عنوان تجربه سبز به چاپ رسيده است . اميدوارم خوشتون بياد.

طرح با هم بخوانيم

        يكي از وظايف ما آموزش پرورشي ها، ترويج فرهنگ كتابخواني است .اگر پدر و مادرها در منزل ساعاتي را به مطالعه مشغول باشند عملا مطالعه را به فرزندان خويش خواهند آموخت . پس بهتر است تا اين ترويج فرهنگ را از مدارس خودمان آغاز كنيم با اجراي طرح با هم بخوانيم .

       بدين گونه كه در آموزشگاه خود كتابخانه كوچكي براي اوليا راه اندازي نماييم .از كتابهاي موجود در آموزشگاه از قبيل كتابهاي تربيتي مجلات پيوند و... شروع نموده و از طريق تبليغ در جلسات انجمن اولياء مربيان ، از پدر و مادر ها بخواهيم تا در ساعاتي كه به هر دليلي به آموزشگاه مراجعه مي نمايند از كتابهاي كتابخانه جهت مطالعه استفاده نمايند و اگر كتابي را مناسب خويش ديدند از معاون پرورشي آموزشگاه امانت گرفته و در منزل مطالعه كنند . بدين گونه به نوعي عضو كتابخانه مي شوند .

براي گسترش دادن تعداد كتابها نيز مي توان از خود آنها كمك گرفت و افراد كتابهاي موجود در منزل خويش را به صورت امانت به كتابخانه دهند تا ديگران نيز از آنها استفاده نمايند.

نكته : براي جلب توجه دانش آموزان به اين امر در پايان هر ماه اسامي يا عكس دانش آموزاني كه ولي آنها بيشترين مطالعه را داشته اند بر روي تابلوي كنار كتابخانه نصب خواهد شد .

اين خاطره نيز در مجله رشد معلم فروردين ماه1392 ص 28 به چاپ رسيده است.

                   لقب هاي من و تو ........

سالهاي اول خدمتم ، سال تحصيلي 76-75 در يكي از روستاهاي شهرستان كلات (چنار ) خدمت مي كردم . اين روستا 2 تا دبستان داشت يكي دبستان پسرانه و ديگري دبستان دخترانه كه البته بعضي پايه هاي آن مختلط بود .

20سال بيشتر نداشتم( ديپلم دانشسراي آموزش ابتدايي بودم ) اما بخاطر داشتن 3 سال سابقه تدريس در پايه پنجم ،پايه پنجم اين آموزشگاه به من محول شد . 13 دانش آموز دختر و 8 دانش آموز پسر.

تقريبا 2 ماه از آغاز سال تحصيلي گذشته بود كه يك روز ابتداي شروع زنگ كلاس ، مدير آموزشگاه به درب كلاسم آمد و بعد از كمي مقدمه چيني عنوان نمود كه يك شاگرد جديد دارم .

پسري به نام «اكبر» كه از آموزشگاه پسرانه به هر دليلي اخراج شده بود ، بعد از يك هفته دربدري در كوچه ها، جناب آقاي صفايي "مدير آموزشگاه " نگران آينده او شده و تصميم گرفته بود او را در كلاس من بپذيرد.

او را اينگونه توصيف كرد : " پسري 15 ساله از نظر قد وقيافه از بقيه پنجمي ها بلند تر ، بسيار شرور، از نظر درسي ضعيف ، داراي مشكل خانوادگي ، مادرش فوت كرده ،داراي زن بابايي ظالم و پدري خشك و متعصب، خواهري كوچك تر دارد كه حاضر است برايش بميرد.

از جناب صفايي خواستم يك ربع به من مهلت دهد وبعد دانش آموز را به كلاس بياورد.

وارد كلاس شدم تا جوكلاس را براي ورودش آماده كنم ،بچه هاكه دورادور او را ميشناختند و وصفش را شنيده بودند مشغول همهمه بودند . با ورود من همهمه خاموش شد. اسماعيل بلند شد و گفت : خانم ميشه اكبر به كلاس ما نياد. انگشتم را به نشانه سكوت برروي لبانم گذاشتم و او ساكت شد و نشست ، زينب خواست چيزي بگويد اما با ديدن چهره من "برهم فشرده شدن پلك هايم"

سكوت اختيار كرد.

چند ثانيه اي در طول كلاس قدم زدم و فكر كردم .(هر 21 دانش آموز را به خوبي مي شناختم در طول اين 2 ماه باهمه انس گرفته و همه را به اسم كوچك صدا مي زدم .)

با جمله ي "بچه هاي قشنگم ...." سكوت را شكسته و آنچه را كه در چنته داشتم بر روي دايره ريختم و سعي كردم از نظر عاطفي احساسات آنها را برانگيزم تا .... بدون توجه به گذر زمان شايد نيم ساعتي حرف زده بودم ، با صداي كوبيده شدن در كلاس و باز شدن آن ، دانش آموزي كثيف وژوليده ، با چهره اي كه حاكي از كتك خورده شده بودنش بود با تمام توصيفات جناب صفايي در چهارچوب در هويدا شد و در كنار او جناب صفايي در حاليكه دست روي شانه ي او گذاشته بود.

همه با صداي برپاي اسماعيل بلند شدند.

آقاي صفايي متوجه آماده نبودن ما شد و گفت انگار زود آمديم.....

وسط حرفش دويده و گفتم : خواهش ميكنم بفرماييد. ما همه براي ورود شما و اين آقاي خوش تيپ ( با اشاره به اكبر) لحظه شماري مي كرديم .

به اكبر خوش آمد گفتم و آقاي صفايي با لبخندي ما را تنها گذاشت . به عادت هميشه كه به بچه ها لقب مي دادم ( القابي مثل منظم ، مرتب ، دكتر ، مهندس و ...) اكبر را به عنوان خوش تيپ معرفي كردم و گفتم : به افتخار ورود اكبر درس را كنسل و به ورزش مي رويم . ( دسته كتابهايش را كه با كش بسته بود گرفته و روي ميز خودم گذاشتم  )

در حياط دختر ها در گوشه اي مشغول وسطنا و پسرها در سويي ديگر فوتبال را آغاز كردند . سري به دختر ها زدم و گفتم انتظار دارم مثل هميشه كمكم كنيد تا ايشان را هم به سطح بقيه برسانيم .

به ميان پسرها رفتم و مثل هميشه گاهي توپ را به بقيه پاس داده و در بازي آنها شريك مي شدم و با لبخندي به اكبر نشان مي دادم كه او را در جمع خود پذيرا شده ام.

همه متوجه مهارت اكبر در فوتبال شديم ، با صداي سوت زنگ تفريح ، گفتم : خوب حالا اين فوتباليست خوش تيپ تو كلاس كنار كي ميشينه !

چند نفر همزمان گفتند : جاي ما......

به اسماعيل اشاره كردم تا جايش را مشخص كند و ......

اگر بخواهم از روي دفتر خاطراتم ، تمام خاطرات آن سال را بنويسم شايد بيش از 500 صفحه شود.در طول سال تمام هم و غم من اكبر بود و اكبر بود و اكبر ....... طوري كه در نه تنها درتمام درس هايش موفق شد بلكه به يك فرد منظم و مرتب مبدل گشت و مهرباني او زبانزد همه شد و من خيلي چيزها از او آموختم .

اصرار كردم تا در مدرسه شبانه روزي ثبت نامش كنم اما بخاطر علاقه وافري كه به خواهرش داشت گفت : نمي تواند او را تنها بگذارد اما قول داد حتما ادامه تحصيل دهد. سال بعد نيز خبرش را داشتم كه ادامه تحصيل مي داد.

بعد از گذشت چند سال ، روزي در پياده رو خيابان قدم زنان مي رفتم كه صدايي گرم ( خانوم ...خانوم ...) مرا متوجه خويش ساخت به سمت صدا برگشتم . آرام جلوي پايم خم شد تا اداي احترام كند. قدمي به عقب گذاشتم و با جمله ي ، اكبرجان!... باعث شدم قد راست كند . كچل بودنش حاكي ازسرباز بودنش بود . خنده شيريني بر لبانش نقش داشت و برق شادي در چشمانش موج مي زد.

احوال خود و خواهرش را پرسيدم و چند صباحي با او به گفتگو پرداختم . وقتي از او جدا شدم خدا را شاكر شدم كه توانسته بودم :

در حق او مادري كنم .

جمله زيبايش هنوز در گوشم طنين انداز است:

"شما را قد مادرم دوست دارم "

 دوستان ، من خاطرات تلخ و شيرين و تجربيات سبز دوران تدريسم را براي مجلات رشد آموزش ابتدايي و رشد معلم مي فرستم و هر كدام كه چاپ شد در اين وبلاگ قرار مي دهم.

پاداشي بزرگ خاطره اي است كه در مجله رشد معلم اسفند ماه 1392 ص 27 به چاپ رسيده است.

پاداشي بزرگ

آذرماه بود ، زنگ هديه هاي آسمان ؛ و من مي خواستم درس امام مهرباني را تدريس كنم . با توجه به اينكه كلاسم 2 پايه بود ، به پنجمي ها تكليفي نوشتني دادم تا دومي ها نمايشي كه با چند دانش آموز تمرين كرده بودم اجرا كنند . نمايشمان آنقدر جذاب بود كه كل كلاس را يكپارچه كرده و بعد از اتمام نمايش هر دو پايه در پرسش و پاسخ شركت كردند ، متوجه شدم كه بعضي از بچه ها اصلا حرم امام رضا را نديده اند ! اشتياق زيارت در چشمهايشان موج مي زد !

منزل خود من درمشهد بود و در آن روستا به صورت بيتوته بودم ( چهارشنبه ظهر به مشهد مي آمدم و دوباره شنبه صبح به روستا برمي گشتم ) ناخوآگاه يك مسابقه در ذهنم جرقه زد ؛ كوچك بودن كلاس دومي ها را بهانه كرده و به كلاس پنجمي ها اعلام كردم كه با توجه به نزديكي امتحانات نوبت اول ، هر دانش آموزي كه معدلش 20 شود ، به شرط رضايت خانواده اش با خودم براي زيارت به مشهد خواهم برد. كلاس ما 12 كلاس پنجمي و 23 كلاس دومي داشت . تقريبا بيشتر دانش آموزان كلاس زرنگ بودند . 3 نفر از پنجمي ها اصلا به مشهد نيامده بودند (خديجه دانش آموزي زرنگ و فاطمه وگل اندام تقريبا ضعيف) . حرفم برايشان باوركردني نبود تاچند روز هرزنگ و هرساعت مي پرسيدند : راست مي گويي خانوم .....

با تصديق حرفم ، جهت تلاش مصمم تر شدند . رقابت شديدي بين بچه ها صورت پذيرفت .تلاش و تلاش و تلاش ..... بيشترين زحمت از سوي خديجه بود كه مثل يك معلم براي فاطمه و گل اندام تلاش مي كرد.

امتحانات يكي پس از ديگري پايان يافت باوركردني نبود  7 نفر معدلشان 20 شد .فاطمه و گل اندام هم جزو اين 7 نفر بودند . حالا نوبت وفاي به عهد من بود . با مشورت خود بچه ها قرار شد در يك هفته 3 نفر و هفته بعد 4 نفر ديگر را به مشهد بياورم وخديجه و فاطمه و گل اندام  بخاطر تلاش بيشترشان  گروه اول باشند .

خانواده هرسه را به مدرسه خواستم . خودشان در جريان بودند و بسيار استقبال كردند و رضايت نامه نوشتند .

روز موعود شد و ما راهي شديم شب بود كه رسيديم . مستقيم به منزل رفتيم مادر و پدرم باديدن من و مهمانهاي كوچكم جاخوردند ؛ مادرم كمي ناراحت شد كه دختر اين كارها مسئوليت دارد ، جاده است و هزار اتفاق و..... اما پدرم از كار من بسيار رضايتمند بود . صبح زود بعد از نماز هيچ كدام نخوابيدند مي دانستم كه از شوق زيارت است . بعد از صبحانه راهي حرم شديم  به حرم كه رسيديم با آن چادر هاي سفيد گل گلي شان چون فرشته هايي كوچك به عبادت مشغول شدند . تمام آداب زيارت را بجا آورديم زيارت نامه خوانديم ، نماز زيارت و....

در تمام صحن ها دور زديم . جاي كبوتر ها ، حوض طلا ، نقاره خانه ، موزه حرم و.... همه جاي حرم رانشانشان دادم . تا ظهر در حرم مانديم براي ناهار بيرون رفته ناهار خورديم و به باغ نادري رفتيم . دوباره به خواست خود بچه ها به حرم بازگشتيم اصلا دوست نداشتند از نزديكي ضريح دور شوند .

اين دو روز مثل برق و باد گذشت صبح شنبه به روستا برگشتيم وقتي كنار جاده از اتوبوس پياده شديم كل بچه هاي كلاس (دوم وپنجم ) مسير بين روستا تا كنار جاده را طي كرده و براي استقبال از ما آمده بودند.

آموزش وضو همراه با شعر

( هنگام وضو خطوط قرمز را با آهنگ ميخوانيم)
و در آغاز شستن صورت مى‏گویى:
اَللّهُمَّ بَیِّضْ وَجْهى یَوْمَ تَسْوَدُّ فیهِ
خدایا چهره‏ام را سپیدو پاك گردان  
در هنگام شستن دست راست مى‏گویى:
اَللّهُمَّ اَعْطِنى کِتابى بِیَمینى
خدایا  نامه ام را دست راستم ده

اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى کِتابى بِشِمالى
خدایا نامه ام  را دست چپ مده

پس با رطوبت دست راست جلوى سر را مسح کن،و در آن حال بگو:
اَللّهُمَّ غَشِّنى رَحْمَتَکَ وَبَرَکاتِکَ .
بپوشان رحمت و هم نعمتت را بر وجود من
آنگاه پاهاى خود را مسح کن،و هنگام مسح بگو:
اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ یَوْمَ تَزِلُّ فیهِ
خدایا بر صراط راست مرا  ثابت قدم  دار(2)

چون از وضو فارغ شدى بگو:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِکَ وَالْجَنَّةَ .
خدایا از تو مى‏خواهم وضوي خوب، نماز خوب،وخوبي و بهشتت را.
و بگو:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ
ستایش رب بي همتا (2)